Zastosowanie i klasyfikacja okluderu z lewej przedsionków

1. okluder lewego przedsionka stosowany w okluzji

Migotanie przedsionków (AF) jest przewlekłą chorobą sercowo-naczyniową, którą można podzielić na migotanie przedsionków zastawkowych i migotanie przedsionków bez zastawek. Wywołana przez nią choroba zakrzepowo-zatorowa jest najbardziej szkodliwym powikłaniem dla pacjentów z AF (20%): udar niedokrwienny. Według odpowiednich badań statystycznych ponad 90% skrzepliny u pacjentów z niezastawkowym migotaniem przedsionków pochodzi z lewego przedsionka, a 60% skrzepliny u pacjentów z migotaniem zastawek przedsionków pochodzi z lewego przedsionka. Pacjenci z migotaniem przedsionków są pięć razy bardziej narażeni na udar niż ci bez migotania przedsionków.

Obecnie główne metody zapobiegania i leczenia udaru spowodowanego migotaniem przedsionków obejmują długotrwałe doustne antykoagulanty krwi (LT-OAC), ablację radiową (RFA) i tak dalej. Chociaż leki przeciwzakrzepowe (OAC) mogą znacznie zmniejszyć ryzyko powikłań udaru niedokrwiennego, w niektórych określonych populacjach nadal istnieje większe ryzyko krwawienia; a RFA ma oczywiste wady, więc jest mniej stosowany w praktyce klinicznej. Dlatego pilnie potrzebna jest nowa metoda leczenia udaru niedokrwiennego spowodowanego chorobą zakrzepowo-zatorową.

Niedrożność lewego przedsionka (LAAC) jest przezskórną minimalnie inwazyjną techniką interwencyjną, w którejOkluder lewego przedsionkaUmieszcza się w okolicy lewego przedsionka, aby zablokować lewy przedsionek, zapobiegając w ten sposób przedostawaniu się krwi do lewego przedsionka, aby zapobiec zakrzepicy lub zdarzeniom zakrzepowo-zatorowym. Jest odpowiedni głównie dla pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy są narażeni na wysokie ryzyko udaru, mają przeciwwskazania do leczenia przeciwzakrzepowego, są narażeni na wysokie ryzyko krwawienia, lub nie chcą przyjmować antykoagulantów przez długi czas, szczególnie tych powyżej 75 lat.

2. okluder lewego przedsionka sklasyfikowany według struktury

Strukturę okludera lewego przedsionka można z grubsza podzielić na zintegrowane i podzielone; zgodnie z kształtem lewego przedsionka można go podzielić na zamknięty i otwarty; zgodnie z położeniem bariery okludera lewego przedsionka można go podzielić na wbudowane i zewnętrzne.

Co najważniejsze, długoterminowe badania kliniczne wykazały, że idealny okluder lewego przedsionka jest kluczowym czynnikiem w zakończeniu niedrożności lewego przedsionka. Należy spełnić następujące warunki: całkowicie okluzować lewy przedsionek, nie spaść po wszczepieniu, nie powodować zakrzepów lub mniej, nie wpływa na sąsiednie struktury, jest łatwy do sadzenia, i może być swobodnie wycofywany.