1. podejście z przodu szyi
Technika przezorowa wspomagana endoskopem jest minimalnie inwazyjną alternatywą dla tradycyjnej metody przezorowej przedniej w chirurgii przedniej w okolicy rdzenia kręgowego szyjki macicy.
Osłonki nerwów naczyniowych są umieszczone po obu stronach kanału roboczego, a struktury trzewne są umieszczone przyśrodkowo do kanału roboczego, podobnie jak standardowa metoda mikrochirurgiczna. Przednie więzadło podłużne i przednio-boczna granica sąsiedniego trzonu kręgu są zakryte przednim końcem tulei roboczej. W rezultacie tradycyjna mikrochirurgia nie może przeniknąć przez szczelinę międzykręgową bez usunięcia krążka międzykręgowego.
Wiertarka szlifierska, wiertło pierścieniowe, mikro-ostrze, różne rodzaje kleszczy, haczyków i bipolarnej elektrokoagulacji, a także zbędna kość, może być użyty do usunięcia przepukliny dysku pod endoskopem. Obszar wokół otworu międzykręgowego i kanału kręgowego można zobaczyć za pomocą tego podejścia, ale obszar między szypułkami jest niedostępny.
Zastosowanie endoskopu w przedniej części szyjki macicy ma wyraźną przewagę nad innymi częściami kręgosłupa, ponieważ pozwala na skuteczniejszą dekompresję kanału kręgowego i/lub korzeni nerwowych (a nawet tętnicy kręgowej) bez potrzeby discektomii, fuzji międzytrzody lub artroplastyki międzytrzonowej.
Rzadko konieczne jest wykonanie drenażu pooperacyjnego lub hamowania.
2. podejście z tyłu szyi
Metoda i technika są identyczne z typowym podejściem tylnym, ale podejście przednie wymaga innej średnicy rury roboczej i licznych urządzeń endoskopowych wskazanych powyżej.
3. Podejście z przodu klatki piersiowej
Operację kręgosłupa można przeprowadzić za pomocą endoskopu lub całkowicie pod endoskopem za pomocą torakoskopii i mediastinoskopii, a także unikalnych trosamochodów i sprzętu. Metody torakoskopowe można zastosować do wykonania procedur, takich jak dekompresja przepukliny dysku piersiowego lub mocowanie płytki przednio-bocznej.
Zastosowanie chirurgii torakoskopowej do dyskcektomii klatki piersiowej zostało pierwotnie opisane w 1994 roku przez Rosenthala i innych W dziedzinie chirurgii kręgosłupa chirurgia torakoskopowa wspomagana wideo ma kilka zastosowań. Dzięki temu podejściu możliwe jest wewnętrzne mocowanie za pomocą fuzji implantów międzykręgowych, rekonstrukcja resekcji trzonu kręgu i wewnętrzna stabilizacja w celu stabilizacji kręgosłupa piersiowego.
4. Podejście od tyłu kręgosłupa lędźwiowego
(1) Podejście międzylaminarne
Ta procedura jest porównywalna do tradycyjnej mikrochirurgii. W celu uzyskania dostępu do kanału kręgowego stosuje się ograniczone wycięcie ligamentum flavum, a ryzyko uszkodzenia opony twardej lub struktur nerwowych jest porównywalne z ryzykiem mikrochirurgii. Łatwość, z jaką ta metoda wyświetla struktury kanału tylnego krążka międzykręgowego, zależy od kąta wejścia do przestrzeni międzylaminarnej w pozycji strzałkowej, a także segmentacji zabiegu.
Podobnie przy takim podejściu trudno jest zwizualizować obszar między szypułkami a kontralateralnymi strukturami opony twardej brzusznej. Gdy okno międzylaminarne jest zbyt małe, często wymagane jest usunięcie części blaszki i/lub przyśrodkowej strony guzowatości w celu zapewnienia gładkiego kanału roboczego, zwłaszcza z obecnym endoskopem, który ma duży kanał roboczy i dużą średnicę zewnętrzną.
(2) Podejście pozaboczne
Jest to najpopularniejsza transforaminalna metoda usuwania wystającej tkanki dysku i dostępu do dysku w celu przeprowadzenia różnych procedur. Ta procedura jest wykonywana pod kątem 60 stopni do płaszczyzny strzałkowej ciała, przy czym otwór jest wprowadzany na poziomie odpowiedniego dysku. Pacjent może być umieszczony na brzuchu lub w pozycji leżącej. Korzeń nerwu (szczególnie w przypadku znacznej utraty wysokości dysku) i uszkodzenie naczyń to dwa najczęstsze zagrożenia śródoperacyjne.
Nawet jeśli przy wyniosłości stawowej nie ma wzrostu osteofitów, boczna granica wzniosłości stawowej górnej musi być często usuwana, aby w pełni odsłonić otwór, szczególnie u pacjentów z krótkimi łukami. Ponadto za pomocą tej metody można osiągnąć tylko boczną stronę brzusznego obszaru zewnątrzoponowego.
(3) Dalekie lub ekstremalne podejście boczne
Za pomocą tej techniki można uzyskać dostęp do brzusznej przestrzeni zewnątrzoponowej (z wyjątkiem poziomu łuku międzykręgowego), otworu międzykręgowego i bocznej części otworu międzykręgowego. Do otworu zwykle zbliża się z niewielkim nachyleniem do płaszczyzny strzałkowej, nieco mniej niż 90 °. Nakłucie skóry na poziomie wzniosłości stawowej wykonuje się w płaszczyźnie koronalnej. W pozycji leżącej pacjent leży.
Wyniosłość stawowa jest mniej przesłonięta niż w podejściu tylno-bocznym, chociaż dostęp do przedniego obszaru kanału kręgowego jest nadal problematyczny u pacjentów z krótkimi szypułkami i rozległymi przepuklinami tarczowymi. Operacja niesie takie samo ryzyko jak podejście boczne z tyłu. Na poziomie górnego odcinka lędźwiowego kręgosłupa zwiększa się ryzyko uszkodzenia opony twardej, a także uszkodzenia narządu zaotrzewnowego. Przedoperacyjna tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny jest zatem niezbędna dla pacjentów w górnym odcinku lędźwiowym do określenia zaotrzewnowej architektury segmentu operacyjnego.
5. Podejście od przedniego odcinka lędźwiowego
Techniki laparoskopowe umożliwiają wykonywanie różnych operacji w kręgosłupie brzusznym. Deblick przeprowadził laparoskopową L5-S1 fuzję międzytrzonową w 1992 roku, podczas gdy Obenchain wykonał laparoskopową dyskiektomię L5-S1 w 1991 roku. Przednie połączenie międzykręgowe można wszczepić na poziomie L4-L5 i L5-S1 za pomocą laparoskopii. Implantację płytki przedniej można przeprowadzić za pomocą metody zaotrzewnowej laparoskopii w celu przywrócenia stabilności przedniej kolumny.
Wyślij do nas e-mail: